ik werd in het begin van augustus toen ik bij mijn zus in ijburg na een op zich leuk weekend

in ene flink de les gelezen en moest een soort preek aanhoren over de voordelen van de

smartphone. zoals je weet heb ik nooit in een rehab of afkickcentrum gezeten om van zekere

middelen af te komen, maar ik heb zeker de nodige strijd gehad met de diverse

middelen, zoals je wel zult weten. soms vind je het antwoord namelijk zelf en zijn

technieken als AA 12 stappen soms zelfs uiterst discutabel en niet altijd even werkzaam in de goede zin.

en toen ik de preek zo aanhoorde, en me afvroeg waar het allemaal vandaan kwam, viel me

binnen het gegeven binnen wanneer iemand drugs praat ( 'the drug talking'). nu is dit in de

regel heel overtuigend. echter, na een koud uurtje besloot ik snel de trein terug naar wageningen te nemen terwijl ik nog wat beroerd was van de aangehoorde manipulatie-technieken. ik voelde zelfs even fysiek ziek dat zelfs dierbare familie zoiets keihard flikte. want ja, daar spelen ze handig op in.

het gaat te ver om een smartphone en social media natuurlijk als drugs te bestempelen. het

is natuurlijk niet het nieuwe roken, ofschoon iedereen het nu overal doet: van checken twitter,

facebook feeds, instagram toestanden, en dat vele keren op een dag. weinigen kunnen de

weerstand bieden aan het geinige apparaat dat past in de broekzak en een oplossing biedt

voor 'fear of missing out' ( je zou maar iets missen, de ultieme angst! )

ik zal niet beginnen over die prachtige vrouw op mijn werk die in de lunchbreak enkel oog heeft voor haar smartphone, en nogal haastig de lunch naar binnenwerkt. ik durf te wedden dat ze nog geen 5 minuten zonder de iphone kan. ik ga er geen interventie tegenaan gooien, maar het is zeker schrijnend om te zien. het idee dat je met zo'n prachtige vrouw in bed ligt die op het hoogtepunt nog even moet appen om aan haar fix voor de dag te komen. zeker sick, en uiterst onaantrekkelijk in mijn ogen, jawel.

'als al je vrienden van een chinese muur springen, moet je dat dan ook doen?' zo ging er in de treinrit vanuit ijburg terug naar wageningen, door mijn hoofd, want momenteel lijken er opvallend veel mensen maar al te graag van de chinese muur te wilen springen.

ik ben natuurlijk in feite te oud om het te snappen. van alles wat met social media en smartphone heeft te maken. toch iets zegt me dat we voor deze 'attention economy' zoals die razend snel is opgekomen een grote prijs gaan betalen en dan vooral de nieuwe generatie als millenials en Y die geboren en getogen met de smartphone door het leven gaan en

leven voor de 'likes'. de cocaine-dealer gaf je vroeger ook het eerste lijntje altijd gratis in de wetenschap dat je garandeerd zou terug komen voor meer van het wonderbaarlijke lekkere witte goedje. daarna moest je uiteraard met geld over de brug komen voor de volgende lijntjes. een uiterst lucratief business-model dat nog steeds succesvol is.

ik zeg niet dat 1+1=2 is, maar zoiets als facebook is ook gratis, zonder dat ik nu wil zeggen dat het meteen eigenlijk een grote digitale dealer is. maar het is zeker niet 'something for nothing'.

dat mag wel duidelijk zijn, dacht ik. facebook verdient gegarandeerd aan zijn gratis gebruikers en zal er veel aan doen om ze als gebruikers te behouden. (do the math!)

of wordt toch het tijd dat ik die prachtige meid op mijn werk haar geliefde smartphone maar even afpak, al is het maar voor 13 minuten? ik sta zeker niet in voor de 'true colors' die ze zal laten zien, want we kennen nog niet zoiets als smartphone-junks. hoogstens hebben we met de millenials wel heel veel smartphone-ervaringsdeskundigen die uiteraard niet gekwalificeerd kunnen worden als verslaafd of draaien we er in nederland altijd er graag om heen en moet ik maar toch binnenkort even met je praten over je smartphone-gebruik.

 

onthoud wel: we houden sowieso van je. laat dat vooral heel duidelijk zijn! in ieder geval,

spring niet zomaar van de chinese muur af. succes!

#The Joker 08