ofschoon ik destijds enorme fan van de man genoemd kon worden vanwege de waanzinnige aantal aan kwaliteits-discotracks die giorgio produceerde, ga ik niet naar een dj liveset van moroder zoals deze in paradiso in amsterdam, volgend jaar.

 

ik heb altijd gevonden dat naarmate iets als housemusic groter werd dat de dj te belangrijk werd. ik vond disco en house indertijd te gek daar de ster op de dansvloer jezelf was, helemaal in full light en stroboscoop. dat was voor mij de deal. anno nu zitten we met iets als edm

( electronic dance music ) en is de naam van faam belangrijker dan ooit: armin van buuren, tiesto, afrojack, hardwell, aoki, avicii, daft punk, harvis, martin garrix.

 

daarnaast kwam na verloop van tijd rond de opkomst van house en techno de smartphone opzetten. en 'oops', je goede maat zette je integraal met je 'stonede' pillenkop op facebook tijdens die ongelofelijke rave met dj banaan. tegenwoordig maakt het uitgaans-publiek het nog bonter en zijn ze alleen maar aan het filmen met de smartphone en is de ultieme

'verlichting' het moment dat de rave op instagram wordt gepost.

 

ja, dat schijnt iets te zijn met een gelukstofje uit het brein dat losgelaten wordt tijdens zo'n social media proces, zo beweren verslavings-experts. lijkt me voer voor psychologen en psychiaters. of wordt over tientallen jaren smartphone-makers en social media aangeklaagd zoals we nu zien met de tabaks-industrie waarvan ook gezegd werd in de jaren 40 en 50 dat het allemaal geen kwaad kon?

 

in verdediging alvast: er is nog niemand gestorven aan social media. maar of dat afdoende zal zijn in de rechtbank? we zullen het zien in de toekomst.